Κτίσμα των Κομνηνοδουκάδων του 13ου αιώνα. Μετόχι της Ι. Μ. Κάτω Παναγιάς, όταν πτώχευσε. Πρώτη αναφορά του μνημείου έχουμε στο σιγίλλιο του Πατριάρχου Ιερεμίου Β' (1578) ως γυναικεία μονή.

Ο ναός ανήκει στον οκταγωνικό, σταυροειδή τύπο. Ενώ εξωτερικά είναι ένα κυβικό ορθογώνιο κτίσμα, εσωτερικά διακρίνεται για την ελαφρότητα και κομψότητα των αρχιτεκτονικών μελών του, καθώς και τον πλούσιο γλυπτό διάκοσμο. Στον τρούλο σώζεται το ψηφιδωτό του Παντοκράτορα, στο ιερό τοιχογραφίες του ζωγράφου Ανανία του 16ου αιώνα, στον κυρίως ναό τοιχογραφίες του 17ου αιώνα.

Από την δεκαετία του '90 διενεργούνται κατά περιόδους ανασκαφικές έρευνες στον περίβολο του ναού. Επίσης έγιναν τομές στο δάπεδο του κυρίως ναού το 1989. Το 1977 αντικαταστάθηκε η ξύλινη θύρα της δυτικής πλευράς, συμπληρώθηκε η ηλεκτρική εγκατάσταση και συντηρήθηκαν τα κελλιά. Το 1991 στερεώθηκε εσωτερικώς η ΝΔ πλευρά του ναού και συντηρήθηκε μέρος των τοιχογραφιών.